Oι πανηγυρικοί πυροβολισμοί εξακολουθούν να αντηχούν στην Καμπούλ και σχεδόν απ’ άκρη σε άκρη στο Αφγανιστάν για την ταπεινωτική αποχώρηση των Αμερικανών. Η έξωση της εκστρατευτικής δύναμης των ΗΠΑ από τη χώρα, ύστερα από 20 ολόκληρα χρόνια εχθροπραξιών, ήταν μία μεγαλειώδης νίκη για τους φανατικούς Ταλιμπάν με τα καλάσνικοφ.
Ωστόσο, η ειρήνη σε μια χώρα όπως το Αφγανιστάν είναι περισσότερο ένα σχήμα λόγου παρά μια πραγματικότητα -τουλάχιστον όπως την εννοεί η Δύση. Διότι ενώ τα αγροτικά κάνουν παρέλαση στους δρόμους του Κανταχάρ και της Καμπούλ, με την καρότσα τους φορτωμένοι με πάνοπλους μαχητές, οι πολίτες έρχονται αντιμέτωποι με τις συνθήκες εξαθλίωσης στην εφεξής καθημερινότητά τους.
Οι φόβοι του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών ότι στο Αφγανιστάν υπάρχει μια ανθρωπιστική κρίση εν εξελίξει δεν είναι αβάσιμοι. Έως πριν από μερικές ημέρες, η οικονομία της χώρας βασιζόταν κυρίως στην εξωτερική βοήθεια. Πλέον όμως η ροή του χρήματος διακόπτεται και οι κάτοικοι καλούνται να αντεπεξέλθουν σε συνθήκες οι οποίες καθιστούν πρόκληση την πρόσβαση ακόμη και στα στοιχειώδη αγαθά, σε είδη πρώτης ανάγκης.
Η επιβίωση για εκατομμύρια Αφγανούς είναι η μάχη που θα πρέπει να κερδίζουν από μέρα σε μέρα. Το 90% ενός πληθυσμού περί τα 38 εκατ. ανθρώπους έχει στη διάθεσή του ένα ποσόν κάτω των 2 ευρώ για να καλύψει τις βασικές βιοτικές του ανάγκες. Το ένα τρίτο των Αφγανών βρίσκεται πολύ κάτω από το όριο της φτώχειας, στο επίπεδο συναγερμού για λιμό.
Υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις σε τρόφιμα, ενώ η ρευστότητα σε χρήμα είναι εξαιρετικά περιορισμένη. Οι τράπεζες είναι κλειστές και, ακόμη και όσοι Αφγανοί έχουν κάποιο κεφάλαιο σε αποταμίευση, δεν μπορούν να το αξιοποιήσουν. Και γι’ αυτό καταφεύγουν στην πώληση περιουσιακών στοιχείων και την ανταλλαγή αγαθών.
Οι τραγικές σκηνές που εκτυλίχθηκαν τις προηγούμενες ημέρες, καθώς εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι προσπαθούσαν απεγνωσμένα να δραπετεύσουν από το Αφγανιστάν, με κάθε τρόπο, αποτελούν πειστήριο ότι η προοπτική του να ζήσουν υπό το καθεστώς των Ταλιμπάν δεν είναι ιδιαιτέρως ευχάριστη για τον αφγανικό λαό.
Υπάρχει διάχυτος φόβος ότι η χώρα θα παλινδρομήσει στην περίοδο 1996-2001, όταν οι Ταλιμπάν ήταν στην εξουσία, την οποίαν και ασκούσαν βάναυσα, βάσει μιας ακραίως πουριτανικής, φανατικής ερμηνείας όσων δίδαξε ο προφήτης Μωάμεθ.