Ένα μήνα μετά την κατάληψη της Καμπούλ, οι Ταλιμπάν αντιμετωπίζουν μεγάλες προκλήσεις στην προσπάθειά τους να μετατρέψουν την αστραπιαία στρατιωτική νίκη τους σε μια ανθεκτική διακυβέρνηση σε περίοδο ειρήνης.
Έπειτα από τέσσερις δεκαετίες πολέμου και δεκάδες χιλιάδες θανάτους, η ασφάλεια έχει βελτιωθεί αρκετά στο Αφγανιστάν αλλά η οικονομία της χώρας βρίσκεται σε δεινή κατάσταση παρά τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια σε δαπάνες για αναπτυξιακά έργα κατά την τελευταία 20ετία.
Η ξηρασία και η πείνα οδηγούν χιλιάδες ανθρώπους στις πόλεις και το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα εκφράζει φόβους ότι τα τρόφιμα πιθανόν να εξαντληθούν μέχρι το τέλος του μήνα οδηγώντας έως και 14 εκατομμύρια ανθρώπους στο χείλος του λιμού.
Ενώ η έμφαση στη Δύση έχει δοθεί στο αν η νέα κυβέρνηση των Ταλιμπάν θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της και θα προστατεύσει τα δικαιώματα των γυναικών ή αν θα προσφέρει καταφύγιο σε ένοπλες οργανώσεις όπως η αλ Κάιντα, για πολλούς Αφγανούς η βασική προτεραιότητα είναι απλά η επιβίωση.
“Κάθε Αφγανός, κάθε παιδί, πεινάνε, δεν έχουν ούτε ένα σακουλάκι αλεύρι ούτε μαγειρικό λάδι”, λέει ένας κάτοικος της Καμπούλ, ο Αμπντουλάχ.
Μεγάλες ουρές σχηματίζονται έξω από τις τράπεζες, όπου το εβδομαδιαίο όριο ανάληψης που έχει επιβληθεί ανέρχεται σε 200 δολάρια ώστε να προστατευθούν τα μειούμενα αποθεματικά της χώρας.
Σε ολόκληρη την Καμπούλ έχουν ξεφυτρώσει αυτοσχέδιες αγορές, όπου οι κάτοικοι πουλάνε ό,τι έχουν στα σπίτια τους, παρότι δεν υπάρχουν πολλοί αγοραστές.
Ακόμη και με δισεκατομμύρια δολάρια σε ξένη βοήθεια, η οικονομία του Αφγανιστάν παραπαίει με την ανάπτυξη να μην μπορεί να συμβαδίσει με την σταθερή αύξηση του πληθυσμού.
Οι θέσεις εργασίας είναι λιγοστές και πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι έχουν να πληρωθούν τουλάχιστον από τον Ιούλιο.
Ενώ οι περισσότεροι πολίτες φαίνεται να υποδέχτηκαν θετικά τον τερματισμό των συγκρούσεων, η όποια βοήθεια έχει επηρεαστεί από το σχεδόν πλήρες κλείσιμο της οικονομίας.
“Η ασφάλεια είναι αρκετά καλή προς το παρόν, αλλά δεν κερδίζουμε τίποτα”, λέει ένας κρεοπώλης από την περιοχή της Καμπούλ Μπίμπι Μάχρο, ο οποίος αρνήθηκε να δώσει το όνομά του. “Καθημερινά τα πράγματα γίνονται χειρότερα για εμάς, πιο δύσκολα. Είναι στ΄αλήθεια κακή η κατάσταση”, σημειώνει.