Μεγάλο μέρος της τεχνολογίας που έχει μεταμορφώσει τη σύγχρονη ζωή βασίζεται στο έργο ασυνήθιστα δημιουργικών ανθρώπων, πολλοί από τους οποίους παραμένουν σχετικά άγνωστοι. Ένα εντυπωσιακό παράδειγμα είναι ο Edwin Howard Armstrong, το όνομα του οποίου θα έπρεπε να είναι δίπλα σε εκείνο του Edison. Οι λόγοι για τους οποίους δεν είναι συνθέτουν μια θλιβερή, αλλά συνάμα, συναρπαστική ιστορία.
Της Πέπης Οικονομάκη
Ο Έντουιν Χάουαρντ Άρμστρονγκ γεννήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 1890, ήταν Αμερικανός εφευρέτης και ένας από τους μεγαλύτερους μηχανικούς του 20ού αιώνα. Είναι περισσότερο γνωστός για τη διαμόρφωση της ραδιοφωνικής συχνότητας των FM, όμως είχε κατοχυρώσει πολλές πατέντες για τις εφευρέσεις του και εισήχθη στο National Inventors Hall of Fame, το 1980.
Τα πρώτα χρόνια
Ο Άρμστρονγκ γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, γιος του Τζον και της Έμιλι Άρμστρονγκ. Ο πατέρας του ήταν υπάλληλος του Oxford University Press, ενώ η μητέρα του ήταν βαθιά εμπλεκόμενη στην Πρεσβυτεριανή Εκκλησία. Όταν ήταν ακόμη πολύ μικρός, ο Άρμστρονγκ προσβλήθηκε από χορεομανία (χορός του Αγίου Βίτου ή και ο χορός του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή) – μια μυϊκή διαταραχή – η οποία τον ανάγκασε να παρακολουθεί κατ’ οίκον μαθήματα για δύο χρόνια και του άφησε τικ.
Ο Άρμστρονγκ ήταν μόλις 11 ετών όταν ο Γκουλιέλμο Μαρκόνι πραγματοποίησε την πρώτη υπερατλαντική ραδιοφωνική μετάδοση. Ενθουσιασμένος, άρχισε να μελετά το ραδιόφωνο και να κατασκευάζει αυτοσχέδιο ασύρματο εξοπλισμό, συμπεριλαμβανομένης μιας κεραίας 125 μέτρων στην αυλή των γονιών του. Το ενδιαφέρον του για την επιστήμη και την τεχνολογία οδήγησε τον Άρμστρονγκ στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, όπου σπούδασε στα εργαστήρια Hartley της σχολής και έκανε μεγάλη εντύπωση σε αρκετούς από τους καθηγητές του. Τελείωσε το κολέγιο το 1913 με πτυχίο ηλεκτρολόγου μηχανικού.
Οι εφευρέσεις
Την ίδια χρονιά που αποφοίτησε, ο Άρμστρονγκ εφηύρε το κύκλωμα ανατροφοδότησης που λειτουργούσε τροφοδοτώντας ένα λαμβανόμενο ραδιοφωνικό σήμα μέσω μιας ραδιοφωνικής λυχνίας 20.000 φορές ανά δευτερόλεπτο, αυξάνοντας την ισχύ του λαμβανόμενου ραδιοφωνικού σήματος και επιτρέποντας στις ραδιοφωνικές εκπομπές να έχουν μεγαλύτερη εμβέλεια.
Το 1914, ο Άρμστρονγκ έλαβε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για την εφεύρεση αυτή. Η επιτυχία του, ωστόσο, ήταν βραχύβια – την επόμενη χρονιά ένας άλλος εφευρέτης, ο Lee de Forest, κατέθεσε αρκετές αιτήσεις για ανταγωνιστικά διπλώματα ευρεσιτεχνίας. Ο de Forest πίστευε ότι είχε αναπτύξει πρώτος το κύκλωμα, όπως και αρκετοί άλλοι εφευρέτες που ενεπλάκησαν σε δικαστική διαμάχη που διήρκεσε πολλά χρόνια. Αν και μια αρχική υπόθεση επιλύθηκε υπέρ του Armstrong, μια μεταγενέστερη απόφαση έκρινε ότι ο De Forest ήταν ο πραγματικός εφευρέτης του κυκλώματος. Αυτή ήταν η πρώτη εμπειρία του Άρμστρονγκ με το νομικό σύστημα που θα του προκαλούσε αργότερα μεγάλο πονοκέφαλο.
Η Ραδιοφωνική μπάντα των FM
Ο Άρμστρονγκ είναι ευρύτερα γνωστός για τη διαμόρφωσης συχνότητας, ή ραδιόφωνο FM, το 1933. Τα FM βελτίωσαν το ηχητικό σήμα του ραδιοφώνου ελέγχοντας τον στατικό ηλεκτρισμό που προκαλούνταν από τον ηλεκτρικό εξοπλισμό και τη γήινη ατμόσφαιρα. Πριν από αυτό, το ραδιόφωνο διαμόρφωσης πλάτους (ΑΜ) ήταν εξαιρετικά ευαίσθητο σε τέτοιες παρεμβολές, γεγονός που ώθησε τον Άρμστρονγκ να διερευνήσει αρχικά το πρόβλημα. Διεξήγαγε τα πειράματά του στο υπόγειο της αίθουσας Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Κολούμπια. Το 1933, ο Άρμστρονγκ έλαβε το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας των ΗΠΑ για μια “Μέθοδο λήψης ραδιοφωνικών ταλαντώσεων υψηλής συχνότητας” για την τεχνολογία του στα FM.
Και πάλι, ο Armstrong δεν ήταν ο μόνος που πειραματιζόταν με την εν λόγω τεχνολογία. Οι επιστήμονες της Radio Corporation of America (RCA) δοκίμαζαν επίσης τεχνικές διαμόρφωσης συχνότητας για τη βελτίωση των ραδιοφωνικών μεταδόσεων. Το 1934, ο Άρμστρονγκ παρουσίασε το τελευταίο του εύρημα σε μια ομάδα αξιωματούχων της RCA – αργότερα επέδειξε την ισχύ της τεχνολογίας χρησιμοποιώντας μια κεραία στην κορυφή του Empire State Building. Η RCA, ωστόσο, αποφάσισε να μην επενδύσει στην τεχνολογία και αντ’ αυτού επικεντρώθηκε στην τηλεοπτική μετάδοση.
Ωστόσο, ο Άρμστρονγκ δεν είχε χάσει την πίστη του στην ανακάλυψή του. Συνέχισε να βελτιώνει και να προωθεί την τεχνολογία του ραδιοφώνου FM, αρχικά συνεργαζόμενος με μικρότερες εταιρείες όπως η General Electric και στη συνέχεια παρουσιάζοντας την τεχνολογία στην Ομοσπονδιακή Επιτροπή Επικοινωνιών (FCC). Σε αντίθεση με τους αξιωματούχους της RCA, οι παρευρισκόμενοι στην παρουσίαση της FCC εντυπωσιάστηκαν από την επίδειξη του Άρμστρονγκ και όταν τους έπαιξε μια ηχογράφηση τζαζ μέσω ραδιοφώνου FM, εντυπωσιάστηκαν από την καθαρότητα του ήχου.
Οι βελτιώσεις της τεχνολογίας των FM κατά τη δεκαετία του 1930 την έκαναν όλο και πιο ανταγωνιστική σε σχέση με τις υπάρχουσες τεχνολογίες. Το 1940, η FCC αποφάσισε να δημιουργήσει μια εμπορική υπηρεσία FM, η οποία ξεκίνησε τον επόμενο χρόνο με 40 κανάλια. Ωστόσο, το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου περιόρισε τους πόρους που μπορούσαν να διατεθούν για νέες ραδιοφωνικές υποδομές. Οι συγκρούσεις με την RCA – η οποία εξακολουθούσε να χρησιμοποιεί μεταδόσεις ΑΜ – εμπόδισαν επίσης την απογείωση του ραδιοφώνου FM. Μόνο μετά τον πόλεμο η τεχνολογία άρχισε να κερδίζει τη λαϊκή υποστήριξη.
Το 1940, η RCA, βλέποντας ότι έχανε την τεχνολογική κούρσα, προσπάθησε να αδειοδοτήσει τις πατέντες του Armstrong, αλλά εκείνος αρνήθηκε την προσφορά. Η εταιρεία ανέπτυξε τότε το δικό της σύστημα FM. Ο Άρμστρονγκ κατηγόρησε την RCA για παραβίαση πατέντας και ξεκίνησε δικαστική διαμάχη εναντίον της εταιρείας, ελπίζοντας να κερδίσει αποζημίωση για τα διαφυγόντα κέρδη.
:max_bytes(150000):strip_icc():format(webp)/EdwinHowardArmstrong-ee184046ad4b4d0e8584261b44648fb1.jpg)
Οι εφευρέσεις του Άρμστρονγκ τον έκαναν πλούσιο καθώς κατά τη διάρκεια της ζωής του κατείχε 42 διπλώματα ευρεσιτεχνίας. Ωστόσο, βρέθηκε επίσης μπλεγμένος σε παρατεταμένες νομικές διαμάχες με την RCA. Παλεύοντας με προσωπικά και οικονομικά προβλήματα, ο Άρμστρονγκ αυτοκτόνησε σαν σήμερα στις 31 Ιανουαρίου το 1954, πηδώντας στο κενό από το διαμέρισμά του στη Νέα Υόρκη.
Κάθε ραδιοφωνική ή τηλεοπτική συσκευή σήμερα χρησιμοποιεί μία ή περισσότερες από τις εφευρέσεις του. Ο Άρμστρονγκ εφηύρε ακόμη και τον υπερθερμοδυναμικό δέκτη που επέτρεψε στα ραδιόφωνα να συντονίζονται σε διαφορετικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, η NASA χρησιμοποίησε μεταδόσεις FM για να επικοινωνεί με τους αστροναύτες της ενώ βρίσκονταν στο διάστημα. Σήμερα, η τεχνολογία FM εξακολουθεί να χρησιμοποιείται σε όλο τον κόσμο για τις περισσότερες μορφές μετάδοσης ήχου.