Όταν πέθανε, σαν σήμερα, στις 23 Μαΐου του 1937, ο John D. Rockefeller άφησε ανεκπλήρωτο τον ένα από τους δύο στόχους που είχε βάλει στη ζωή του: Ότι μια μέρα θα έβγαζε πάνω από 100.000 δολάρια αλλά και ότι θα ζούσε έως τα 100. Όταν πέθανε στον ύπνο του, ήταν μόλις 97 ετών αλλά ευτυχώς είχε προλάβει να κάνει περιουσία που έφθασε να αποτελεί το 2% ολόκληρης της αμερικανικής οικονομίας.
Γεννήθηκε στις 8 Ιουλίου του 1839, αλλά στην ενήλικη τουλάχιστον ζωή του, δε γιόρτασε σχεδόν ποτέ τα γενέθλια του. Προτιμούσε να γιορτάζει αυτήν που αποκαλούσε «ημέρα δουλειάς» στις 26 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνου. Γιατί αυτή την ημέρα, το 1855, μια εμπορική επιχείρηση του Κλίβελαντ, η Hewitt and Tuttle, προσέλαβε τον έφηβο τότε Rockefeller ως βοηθό λογιστή. Ο μετέπειτα πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου θεωρούσε, λοιπόν, ότι η ημέρα που μπήκε στον κόσμο των επιχειρήσεων ήταν πιο σημαντική και από την ημέρα που ήρθε στη ζωή. «Όλο μου το μέλλον φαινόταν να εξαρτάται από εκείνη την ημέρα. Συχνά τρέμω όταν κάνω στον εαυτό μου την ερώτηση: Και εάν δεν είχα πάρει τη δουλειά;», θα έλεγε κάποτε.
Τα πρώτα χρόνια της ζωής του, σε μια μικρή πόλη της δυτικής Νέας Υόρκης μάλλον δεν προμήνυαν την μετέπειτα εξέλιξή του. Όμως ο Rockefeller μπήκε στις business του πετρελαίου, που τότε άνθιζαν, το 1863, επενδύοντας σε ένα διυλιστήριο στο Οχάιο.
Το 1870 ίδρυσε την Standard Oil, η οποία στις αρχές της επόμενης δεκαετίας ήλεγχε το 90% των αμερικανικών διυλιστηρίων και αγωγών πετρελαίου.
Ο Rockefeller εφάρμοσε τεχνικές που μεταμόρφωσαν τη βιομηχανία του πετρελαίου. Την εποχή εκείνη, η βασική ζήτηση ήταν για κηροζίνη. H διαδικασία της διύλισης για τη μετατροπή του αργού πετρελαίου σε κηροζίνη παράγει πολλά υπο-προϊόντα, τα όποια όλοι τότε είχαν για πέταμα. Όμως, ο Rockefeller βρήκε σε αυτά μία φλέβα χρυσού.
Πουλούσε την παραφίνη σε αυτούς που φτιάχνουν κεριά και την βαζελίνη στις εταιρείες ιατρικών προμηθειών. Άλλα υπο-προϊόντα πωλούνταν ως υλικά για το στρώσιμο των δρόμων.
Ο Rockefeller απαιτούσε εκπτώσεις από τους σιδηροδρόμους, έφτιαχνε τα δικά του βαρέλια και χρησιμοποιούσε κάθε μέθοδο για να μειώσει την τελική τιμή του πετρελαίου για τους πελάτες τους. Το αποτέλεσμα ήταν ότι τα κέρδη του εκτινάχθηκαν και οι ανταγωνιστές του εξολοθρεύθηκαν ένας – ένας.
Οι επικριτές του τον κατηγόρησαν ότι χρησιμοποιούσε ανήθικες πρακτικές για να βγάλει από τη μέση τους ανταγωνιστές και να κερδίσει το μονοπώλιο. Το 1911, το αμερικανικό Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι η Standard Oil είχε παραβιάσει τους αντιμονοπωλιακούς νόμους και διέταξε τη διάλυσή της. Η εταιρεία έσπασε σε περισσότερα από 30 κομμάτια.
Για να καταλάβει κανείς το μέγεθος της πετρελαϊκής του αυτοκρατορίας, αρκεί να αναλογιστεί ότι από τα κομμάτια της Standard Oil γεννήθηκαν οι εταιρείες που πρωταγωνιστούν μέχρι και σήμερα στη βιομηχανία αυτή: BP, Exxon, ConocoPhillips και Chevron, μεταξύ άλλων.
Μάλιστα, η δικαστική απόφαση για τη διάλυση του πετρελαϊκού μονοπωλίου του κατέληξε να τον κάνει… ακόμα πλουσιότερο. Ο Rockefeller κατείχε το ένα τέταρτο των μετοχών της Standard Oil μετά τη συνταξιοδότησή του. Και καθώς τα μεμονωμένα κομμάτια στα οποία έσπασε η εταιρεία άξιζαν πλέον περισσότερα από ό,τι η Standard Oil όταν ήταν μία επιχείρηση, ο Rockefeller κατάφερε να γίνει το 1916 ο πρώτος δισεκατομμυριούχος του κόσμου, με την περιουσία του να φτάνει να αποτελεί το 2% ολόκληρης της αμερικανικής οικονομίας.
Ο τεράστιος πλούτος του και η επιτυχία του τον έβαλαν στο στόχαστρο δημοσιογράφων, πολιτικών και άλλων, που τον παρουσίασαν σαν το σύμβολο της απληστίας του επιχειρείν.
Πάντως, εκτός από πολύ πλούσιος, ο Rockefeller ήταν σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις και ο μεγαλύτερος φιλάνθρωπος που έζησε ποτέ. Από τον πρώτο του μισθό κιόλας, δώριζε το 10% όσων έβγαζε στην εκκλησία. Και αφότου αποσύρθηκε από την Standard Oil το 1897, ενίσχυσε το φιλανθρωπικό του έργο. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, δώρισε περισσότερα από 500 εκατ. δολάρια σε διάφορους φιλανθρωπικούς σκοπούς.