Σαν σήμερα, στις 19 Μαρτίου 1945, ο Αδόλφος Χίτλερ εξέδωσε το «Διάταγμα για το έδαφος του Ράιχ» ή διάταγμα «Νέρων» όπως ονομάστηκε από τους ιστορικούς, με το οποίο διέτασσε την πλήρη καταστροφή των υλικών υποδομών της Γερμανίας, προκειμένου να μην παραδοθούν στα χέρια των Συμμαχικών Δυνάμεων, που νικηφόρα προέλαυναν στο γερμανικό έδαφος.
Το διάταγμα πήρε την ονομασία «Νέρων», συγκρινόμενο με τη διαταγή του αυτοκράτορα Νέρωνα, υπεύθυνου, σύμφωνα με την ιστορία, για την καταστροφική πυρκαγιά της Ρώμης το 64 μ.Χ.
«Ο αγώνας για την επιβίωση του έθνους μας, μας αναγκάζει να χρησιμοποιήσουμε όλα τα μέσα, ακόμη και εντός της επικράτειας του Ράιχ, που θα αποδυναμώνουν την πολεμική ισχύ του αντιπάλου μας και θα εμποδίζουν περαιτέρω προέλαση. Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι μη κατεστραμμένες συγκοινωνίες, επικοινωνίες και εγκαταστάσεις εφοδιασμού θα είναι χρήσιμες για εμάς μετά από ανακατάληψη χαμένων εδαφών», αναφερόταν, μεταξύ άλλων, στο διάταγμα.
Το διάταγμα ίσχυε για όλες τις εγκαταστάσεις παραγωγής, επικοινωνίας και μεταφοράς. Σιδηρόδρομοι, γέφυρες, γραμμές επικοινωνίας, αποβάθρες, επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, εργοστάσια και ορυχεία επρόκειτο να κατεδαφιστούν. Ο Χίτλερ ανέθεσε στους στρατιωτικούς διοικητές, καθώς και στους Επιτρόπους Άμυνας του Ράιχ και τους διοικητικούς αξιωματούχους του Ναζιστικού Κόμματος γνωστούς για τον φανατισμό τους, το καθήκον να εκτελέσουν αυτό το δρακόντειο διάταγμα. Δεν έπρεπε να υπάρχουν εξαιρέσεις.
Το διάταγμα, ωστόσο, δεν εκτελέστηκε ποτέ, αφού ο επιφορτισμένος με την εκτέλεσή του υπουργός Εξοπλισμών και Πυρομαχικών, Άλμπερτ Σπέερ, αρνήθηκε να το υλοποιήσει. Ο Σπέερ είχε ήδη εκφράσει την αντίθεσή του σε μια τέτοια πολιτική, στέλνοντας ένα υπόμνημα στον Χίτλερ στις 18 Μαρτίου, το οποίο ο τελευταίος αγνόησε. Εκείνος όμως επανήλθε, μόλις του επιδόθηκε και επίσημα το διάταγμα, στις 29 Μαρτίου του 1945, με επιστολή που έστειλε στον Χίτλερ.
Την παρακοή των εντολών του την ανακοίνωσε αυτοπροσώπως και στον ίδιο τον Χίτλερ κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στο καταφύγιό του στις 22 Απριλίου 1945. Ο Χίτλερ, αν και θυμωμένος με τον υπουργό του, ήταν πλέον ανίκανος να αντιδράσει.
Το «Διάταγμα του Νέρωνα» ρίχνει επιπλέον φως στον κοινωνικό δαρβινισμό και τον φανατισμό του Χίτλερ. Αντιμέτωπος με την πτώση του καθεστώτος του, προτίμησε την πλήρη ανάπηρη της οικονομίας της Γερμανίας.