Δεν ήταν ούτε μετρ υψηλής ραπτικής ούτε υποδηματοποιός… Ωστόσο ο Wallace Carothers μπορεί να χαρακτηριστεί ως ο άνθρωπος που ανέδειξε τις γυναικείες γάμπες!
Λαμπρός χημικός, εφευρέτης και λόγιος, αν και με ταραγμένη ψυχή, ο Wallace κατείχε περισσότερες από πενήντα πατέντες και θεωρείται ο πατέρας της επιστήμης των τεχνητών πολυμερών και υπεύθυνος για την εφεύρεση του νεοπρενίου (συνθετικού καουτσούκ) και του νάιλον που οδήγησε στην κατασκευή των γυναικείων καλσόν!
Της Πέπης Οικονομάκη
Γεννήθηκε στην Αϊόβα και σπούδασε αρχικά λογιστική και αργότερα επιστήμες (ενώ δίδασκε λογιστική) στο Tarkio College στο Μιζούρι. Ενώ ήταν ακόμη προπτυχιακός φοιτητής, ο Wallace Carothers έγινε επικεφαλής του τμήματος χημείας. Ο πραγματικός λόγος για τον διορισμό του ήταν η έλλειψη προσωπικού αφού ήταν σε εξέλιξη ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Πήρε μεταπτυχιακό και διδακτορικό δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο του Ιλινόις και στη συνέχεια έγινε καθηγητής στο Χάρβαρντ, όπου ξεκίνησε την έρευνά του για τις χημικές δομές των πολυμερών το 1924.
Καριέρα στη DuPont
Το 1928, η χημική εταιρεία DuPont άνοιξε ένα ερευνητικό εργαστήριο για την ανάπτυξη τεχνητών υλικών. Ελάχιστες εταιρείες έκαναν επενδύσεις στην έρευνα εκείνη την εποχή.
Ο Wallace Carothers άφησε τη θέση του στο Χάρβαρντ για να ηγηθεί του ερευνητικού τμήματος της εταρείας. Υπήρχε μια βασική έλλειψη γνώσεων για τα μόρια πολυμερών όταν ο Wallace Carothers ξεκίνησε την εργασία του εκεί. Η ομάδα του ήταν οι πρώτη που ερεύνησε την οικογένεια χημικών ουσιών ακετυλενίου.
Οι κακές σχέσεις Ιαπωνίας – ΗΠΑ οδήγησαν στην εφεύρεση του νάιλον
Το 1931, η DuPont άρχισε να παράγει νεοπρένιο, ένα συνθετικό καουτσούκ που δημιουργήθηκε από το εργαστήριο του Carothers. Στη συνέχεια, η ερευνητική ομάδα έστρεψε τις προσπάθειές της σε μια συνθετική ίνα που θα μπορούσε να αντικαταστήσει το μετάξι. Η Ιαπωνία ήταν η κύρια πηγή μεταξιού των Ηνωμένων Πολιτειών και οι εμπορικές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών είχαν διαρραγεί.
Μέχρι το 1934, ο Wallace Carothers είχε κάνει σημαντικά βήματα προς τη δημιουργία συνθετικού μεταξιού συνδυάζοντας τις χημικές ουσίες με τη διαδικασία του πολυμερισμού που είναι γνωστή ως αντίδραση συμπύκνωσης. Σε μια αντίδραση συμπύκνωσης, μεμονωμένα μόρια ενώνονται με νερό ως παραπροϊόν.
Ο Wallace Carothers βελτίωσε τη διαδικασία (δεδομένου ότι το νερό που παρήγαγε η αντίδραση έσταζε πίσω στο μείγμα και αποδυνάμωνε τις ίνες) προσαρμόζοντας τον εξοπλισμό έτσι ώστε το νερό να αποστάζεται και να απομακρύνεται από τη διαδικασία, καθιστώντας τις ίνες ισχυρότερες.
Και εγένετο νάιλον
Το νάιλον προέκυψε από την έρευνα για τα πολυμερή, που διεξήγαγαν ο Dr. Wallace Carothers και οι συνεργάτες του στις αρχές της δεκαετίας του 1930 στον Πειραματικό Σταθμό της DuPont. Τον Απρίλιο του 1930, διαπιστώθηκε ότι ένα πολύ ισχυρό πολυμερές μπορούσε να τραβηχτεί σε ίνα. Ωστόσο, αυτή η πολυεστερική ίνα είχε χαμηλό σημείο τήξης. Το 1935, ο Carothers βρήκε μια ισχυρή πολυαμιδική ίνα που άντεχε καλά τόσο στη θερμότητα όσο και στους διαλύτες.
Στις 16 Φεβρουαρίου 1937, η DuPont κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας τη νέα ίνα γνωστή ως νάιλον. Το νάιλον, η θαυματουργή ίνα, παρουσιάστηκε στον κόσμο το 1938.
Σε ένα άρθρο του περιοδικού Fortune το 1938, γράφτηκε ότι “το νάιλον σπάει τα βασικά στοιχεία για να δημιουργήσει μια εντελώς νέα δική του μοριακή δομή. Περιφρονεί τον Σολομώντα. Είναι μια εντελώς νέα διάταξη της ύλης κάτω από τον ήλιο και η πρώτη εντελώς νέα συνθετική ίνα που κατασκευάστηκε από τον άνθρωπο.
Σε πάνω από τέσσερις χιλιάδες χρόνια, τα υφάσματα έχουν γνωρίσει μόνο τρεις βασικές εξελίξεις εκτός από τη μηχανική μαζική παραγωγή: το μερκελισμένο βαμβάκι, τις συνθετικές βαφές και τη ρεγιόν. Το νάιλον είναι η τέταρτη”.
Το άδοξο τέλος
Δυστυχώς, ο Wallace Hume Carothers πέθανε πολύ νωρίς για να δει τον αντίκτυπο που θα είχε η εφεύρεσή του στη βιομηχανία και την καθημερινή ζωή.
Το 1936, ο Wallace Carothers παντρεύτηκε την Helen Sweetman, μια συνάδελφο υπάλληλο της DuPont. Απέκτησαν μια κόρη, αλλά κατά τραγικό τρόπο ο Wallace Carothers αυτοκτόνησε πριν από τη γέννηση του πρώτου παιδιού. Ήταν πιθανό ότι ο Wallace Carothers ήταν σοβαρά μανιοκαταθλιπτικός και ο πρόωρος θάνατος της αδελφής του το 1937 ενίσχυσε την κατάθλιψή του.
Ένας συνάδελφός του ερευνητής της Dupont, ο Julian Hill, είχε παρατηρήσει κάποτε τον Carothers να μεταφέρει κάτι που αποδείχθηκε ότι ήταν δηλητηριώδες κυάνιο. Ο Hill παρατήρησε ότι ο Carothers μπορούσε να απαριθμήσει όλους τους διάσημους χημικούς που είχαν αυτοκτονήσει.
Παλεύοντας με κρίσεις κατάθλιψης, ο Γουάλας κατανάλωσε ο ίδιος αυτή τη μερίδα δηλητηρίου σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στη Φιλαδέλφεια μια μέρα μετά τα τεσσαρακοστά πρώτα γενέθλιά του, στις 28 Απριλίου του 1937 και πρόσθεσε το όνομά του σε αυτόν τον κατάλογο.