Τη σημασία της συμφωνίας ανέδειξε ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, με χθεσινή δήλωσή του στην οποία τονίζει: «Είναι μία καλή ημέρα για την Ελλάδα, την Ιταλία, την Ευρώπη και ολόκληρη τη Μεσόγειο.
Αθήνα και Ρώμη καθόρισαν τις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες στα νερά που ενώνουν τις δύο γειτονικές χώρες, αίροντας, έτσι, με γόνιμο τρόπο, μία εκκρεμότητα 40 ετών. Η συμφωνία ανταποκρίνεται πλήρως στους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας. Περιγράφει την έκταση των θαλάσσιων περιοχών που αξιοποιούνται. Και, βεβαίως, αναγνωρίζει κυριαρχικά δικαιώματα σε όλα τα εδάφη -χερσαία και νησιωτικά. Πρόκειται για υπόδειγμα συνεργασίας και σχέσεων καλής γειτονίας. Και για μία καθοριστική συμβολή στην ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή μας. Ελλάδα και Ιταλία απέδειξαν πώς δύο γείτονες μπορούν να μετατρέπουν τη θάλασσα που τις περιβάλλει σε ήρεμα νερά προόδου και ανάπτυξης. Εύχομαι ανάλογες συμφωνίες να υπάρξουν και μεταξύ άλλων χωρών της περιοχής».
Η βασική και μείζονος σημασίας συμφωνία αφορά στην οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ των δύο κρατών Είναι η πρώτη συμφωνία που υπογράφει η χώρα μας για ΑΟΖ και έχει συναφθεί στη βάση της UNCLOS (Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας). Η Συμφωνία επιβεβαιώνει το δικαίωμα των νησιών σε θαλάσσιες ζώνες. Επιβεβαιώνει, επίσης, τη μέση γραμμή της συμφωνίας του 1977 για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας μεταξύ Ελλάδας-Ιταλίας ως οριογραμμή της ΑΟΖ Ελλάδας- Ιταλίας. Έτσι η μέση αυτή γραμμή θα ισχύει και για τα υπερκείμενα της υφαλοκρηπίδας ύδατα. Πρόκειται για μια εξαιρετικά σημαντική συμφωνία, μια ιστορικής σημασίας εξέλιξη για την Πατρίδα μας.
Υπογράφηκε επίσης, Κοινή Δήλωση Ελλάδας και Ιταλίας για τους Πόρους της Μεσογείου. Με τη δήλωση αυτή, τα δυο κράτη εκφράζουν την προσήλωσή τους στην ισόρροπη και βιώσιμη διαχείριση των πόρων αυτών και συμφωνούν να διεξαγάγουν διαβουλεύσεις για την εκτίμηση τυχόν επιπτώσεων διαφόρων παραγόντων στις υφιστάμενες πρακτικές των αλιέων των δύο κρατών. (Βιώσιμη διαχείριση).
Υπογράφηκε, τέλος, Κοινή Γνωστοποίηση προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με την οποία τα δύο κράτη ζητούν την μελλοντική τροποποίηση του κανονισμού περί κοινής αλιευτικής πολιτικής ώστε, όταν η Ελλάδα αποφασίσει να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της έως τα 12 ν.μ., να διατηρηθεί η υπάρχουσα αλιευτική δραστηριότητα των Ιταλών αλιέων στην περιοχή μεταξύ 6-12 ν.μ., η οποία σήμερα αποτελεί διεθνή ύδατα. Και βέβαια είναι αυτονόητη η σημασία της αναφοράς που υπάρχει στην Κοινή Γνωστοποίηση- του δικαιώματος επέκτασης παντού της αιγιαλίτιδας ζώνης μας. Τα υπάρχοντα δικαιώματα των Ιταλών αλιέων περιγράφονται περιοριστικά, τόσο ως προς τον αριθμό των σκαφών, όσο και ως προς τα είδη που μπορούν να αλιεύουν από τα οποία εξαιρούνται τα είδη που αλιεύουν οι Έλληνες αλιείς.
Σταθερή επιδίωξη της χώρας μας -όπως τόνισε χθες ο Υπουργός Εξωτερικών Ν. Δένδιας- παραμένει η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών με όλους τους γείτονές μας, στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου. Για το σκοπό αυτό, η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, η οποία αντανακλά εθιμικό δίκαιο στο σύνολό της και όχι επιλεκτικά και αυθαίρετα, όπως ορισμένοι επιχειρούν να τη χρησιμοποιούν, προσφέρει όλα τα απαραίτητα εργαλεία. Η οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών επιτυγχάνεται σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, με έγκυρες συμφωνίες. Όχι με ανυπόστατες συμφωνίες, όπως η συμφωνία Τουρκίας-Sarraj. Και βέβαια, όχι με μονομερείς καταθέσεις συντεταγμένων.