Κάποιος τρίτος παρατηρητής θα έβλεπε για τον ΣΥΡΙΖΑ, δεδομένου ότι η κυβέρνηση δέχεται τη μεγάλη πίεση ως διαχειριστής του θέματος, μια μεγάλη ευκαιρία να μιλήσει με εθνικούς όρους, όπως, για παράδειγμα, πόσους πραγματικά αντέχει η χώρα να φιλοξενήσει με αξιοπρέπεια. Αντ’ αυτού επιλέγει μια εμμονική ιδεολογικοποίηση του θέματος, απευθυνόμενος σε ένα μικρό ποσοστό, που δεν θεωρεί καν πως το μεταναστευτικό είναι εν δυνάμει πρόβλημα. Ενα τέταρτο σημείο προστέθηκε πρόσφατα με την επιχείρηση στην ΑΣΟΕΕ. Η αξιωματική αντιπολίτευση δεν θεώρησε σκόπιμο να πει μια κουβέντα για τη γιάφκα που βρέθηκε στα υπόγεια του ιδρύματος. Τα παραπάνω, που ταιριάζουν περισσότερο στον ΣΥΡΙΖΑ του 3% και όχι σε ένα κόμμα που εμπιστεύτηκαν 1.800.000 πολίτες, δείχνουν πως η αξιωματική αντιπολίτευση, παρά το γεγονός ότι ως κυβέρνηση έδειξε να ωριμάζει πολιτικά, στην πραγματικότητα δεν έχει ενηλικιωθεί και δεν θέλει ή δεν μπορεί να ξεφύγει από τη νοοτροπία του μικρού κόμματος. Θεωρεί χρέος του να βαφτίζει «αριστερό» καθετί γραφικό ή παρεκκλίνον. Κάθε ανομία ή ψευτοτσαμπουκά. Και αυτό δεν μόνο δικό του πρόβλημα, αλλά της χώρας, καθώς πρόκειται για τον έναν πόλο του πολιτικού συστήματος.
Πηγή:ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ