Ένα ισχυρότερο δολάριο τείνει να μειώσει την ανάπτυξη του παγκόσμιου εμπορίου καθώς είναι το κυρίαρχο νόμισμα για την τιμολόγηση και τον διακανονισμό ενός τεράστιου τμήματος διεθνών συναλλαγών.
Οι αναπτυσσόμενες χώρες ζουν την οικονομική τους ζωή στο έλεος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ. Αυτό μπορεί να ακούγεται ωμό, αλλά είναι αληθινό. Όταν οι νομισματικές συνθήκες των ΗΠΑ είναι χαλαρές, το κεφάλαιο ωθείται προς τις αναδυόμενες οικονομίες, διευκολύνοντας αυτές τις χώρες να χρηματοδοτήσουν τον εαυτό τους. Και όταν η Fed σφίγγει, όπως κάνει αυτές τις μέρες, το κύμα αντιστρέφει την πορεία καθώς το κεφάλαιο αναζητά υψηλότερες αποδόσεις πίσω στις ΗΠΑ.
Αυτός ο κύκλος συνήθως θεωρείται ότι προκύπτει από τον αντίκτυπο των υψηλότερων ή χαμηλότερων επιτοκίων των ΗΠΑ στις ροές κεφαλαίων προς τις αναπτυσσόμενες χώρες. Ωστόσο, δεν είναι μόνο η απόδοση των αμερικανικών περιουσιακών στοιχείων που επηρεάζει αυτές τις χώρες.
Η ισοτιμία του δολαρίου παίζει επίσης μεγάλο ρόλο σε αυτό το δράμα. Ακολουθούν τέσσερις τρόποι με τους οποίους ένα ισχυρότερο δολάριο κάνει τη ζωή δύσκολη για τις αναδυόμενες οικονομίες.
Πρώτον, ένα ισχυρότερο δολάριο τείνει να μειώσει την ανάπτυξη του παγκόσμιου εμπορίου. Είναι το κυρίαρχο νόμισμα για την τιμολόγηση και τον διακανονισμό ενός τεράστιου τμήματος παγκόσμιων εμπορικών συναλλαγών. Δεδομένου ότι η αγοραστική δύναμη των νομισμάτων εκτός ΗΠΑ μειώνεται όταν ενισχύεται το δολάριο, η ανατίμηση του αμερικανικού νομίσματος τείνει να κάνει τον κόσμο φτωχότερο και λιγότερο εμπλεκόμενο στο εμπόριο. Δεδομένου ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες τείνουν να είναι αυτό που οι οικονομολόγοι αποκαλούν μικρές, ανοιχτές οικονομίες που εξαρτώνται ιδιαίτερα από το παγκόσμιο εμπόριο, οτιδήποτε ασκεί πτωτική πίεση σε αυτό είναι πιθανό να μην είναι χρήσιμο για αυτές.
Δεύτερον, ένα ισχυρότερο δολάριο τείνει να διαβρώσει την πιστοληπτική ικανότητα των αναπτυσσόμενων χωρών που έχουν χρέος σε αμερικανικό νόμισμα. Η ανατίμηση του δολαρίου καθιστά πιο ακριβό για τις χώρες να αγοράσουν το αμερικανικό νόμισμα που χρειάζονται για την εξυπηρέτηση των χρεών τους. Αυτό είναι πιθανό να είναι πιο οδυνηρό για χώρες με χαμηλότερο εισόδημα που έχουν συνήθως περιορισμένη ικανότητα να δανείζονται διεθνώς σε δικά τους νομίσματα, ακόμη και στις καλύτερες στιγμές.
Τρίτον, ένα ισχυρό δολάριο είναι πιθανό να είναι άβολο για την Κίνα αυτές τις μέρες, και αυτό που είναι κακό για αυτήν τη χώρα δεν είναι γενικά χρήσιμο για τις αναδυόμενες οικονομίες, δεδομένου του δεσμού τους με τις κινεζικές αλυσίδες εφοδιασμού και τη ζήτηση εμπορευμάτων. Αν και είναι επιφανειακά ελκυστικό να πιστεύουμε ότι ένα αποδυναμωμένο ρενμίνμπι μπορεί να είναι ένας βολικός τρόπος για την ενίσχυση των κινεζικών εξαγωγών, υπάρχουν δύο μεγαλύτερες δυνάμεις που λειτουργούν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Το ένα είναι ότι αυξάνοντας το κόστος των εισαγόμενων εμπορευμάτων, ένα ασθενέστερο ρενμίνμπι δυσκολεύει τη ζωή των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στην Κίνα που σε κάθε περίπτωση αντιμετωπίζουν παρατεταμένη πίεση στην κερδοφορία τους. Και ένα άλλο είναι ότι ένα αποδυναμωμένο ρενμίνμπι τείνει να προκαλέσει εκροές κεφαλαίων από την Κίνα, κάτι που οι αρχές στο Πεκίνο προτιμούν να αποφύγουν καθώς προσπαθούν να διατηρήσουν θετικές τις προσδοκίες για το νόμισμά του.
Τέλος, ένα ισχυρότερο δολάριο τώρα είναι πιθανό να είναι πιο πληθωριστικό για τις αναδυόμενες οικονομίες από ό,τι συνέβαινε στο παρελθόν. Τα τελευταία χρόνια μας επέτρεψαν να ξεχάσουμε ότι η υποτίμηση του νομίσματος σε μια αναπτυσσόμενη χώρα μπορεί γρήγορα να οδηγήσει σε πληθωρισμό. Αυτό συμβαίνει επειδή η λεγόμενη «μετακύλιση» από τη συναλλαγματική ισοτιμία στον πληθωρισμό τείνει πράγματι να είναι σχετικά χαμηλή τα τελευταία χρόνια.
