Σύμφωνα με μελέτη για τις επενδύσεις δυτικών εταιρειών που επικαλείται το Politico παραμένει πολύ υψηλός ο αριθμός των εταιρειών με έδρα την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις χώρες της G7 που συνεχίζουν να επενδύουν και να δραστηριοποιούνται στη Ρωσία
Λιγότερο από το 9% των περίπου 1.400 εταιρειών της ΕΕ και της G7 που είχαν θυγατρικές στη Ρωσία πριν από την εισβολή στην Ουκρανία είχαν εκποιήσει τουλάχιστον μία θυγατρική στη χώρα μέχρι τον Νοέμβριο του 2022, σύμφωνα με στοιχεία που συγκέντρωσαν οι καθηγητές Simon Evenett, από το ελβετικό Πανεπιστήμιο του St. Gallen, και Niccolò Pisani, από το International Institute for Management Development με έδρα τη Λωζάνη. Κι αυτό παρά τις σκληρότατες κυρώσεις που έχουν επιβληθεί από τη Δύση κατά της Μόσχας και τα ποικίλα δημοσιεύματα περί αποχώρησης πολλών εταιρειών από τη χώρα μετά την έναρξη του πολέμου.
«Αυτά τα ευρήματα θέτουν υπό αμφισβήτηση την προθυμία των δυτικών εταιρειών να αποσυνδεθούν από οικονομίες τις οποίες θεωρούν πλέον ως γεωπολιτικούς ανταγωνιστές οι κυβερνήσεις τους», αναφέρουν οι συντάκτες της μελέτης.
Οι εταιρείες που εδρεύουν στις ΗΠΑ σημείωσαν μεγαλύτερη έξοδο από τη Ρωσία (σχεδόν 18%), σε σύγκριση με όσες εδρεύουν σε ΕΕ (8,3%) και Ιαπωνία (15%).
Μερικές από τις μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου, όπως η Ford, η Renault, η McDonald’s, η Ikea και η Shell, συγκαταλέγονται ανάμεσα στις δεκάδες δυτικές επιχειρήσεις που έχουν αποχωρήσει εντελώς από τη Ρωσία, σύμφωνα με λίστα που συνέταξε το Πανεπιστήμιο Yale. Ωστόσο, στη χώρα συνέχισαν να δραστηριοποιούνται πολλές άλλες, όπως ο γίγαντας των καταναλωτικών αγαθών Unilever, το αμερικανικό franchise του γρήγορου φαγητού Subway και η ιταλική εταιρεία παραγωγής ζυμαρικών Barilla.
Η πλειοψηφία των δυτικών εταιρειών που παραμένουν πλήρως ενεργές στη Ρωσία είναι γερμανικές.
Η μελέτη βλέπει το φως της δημοσιότητας τη στιγμή που αξιωματούχοι και επικεφαλής επιχειρήσεων συναντώνται στο Νταβός για το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ και ομνύουν στη μεγαλύτερη στρατιωτική και οικονομική υποστήριξη προς το Κίεβο. Παράλληλα, στο παρασκήνιο εγείρονται ερωτήματα σχετικά με το κατά πόσο και για πόσο μπορεί πράγματι η παγκόσμια επιχειρηματική κοινότητα να απομονώσει τη Μόσχα και να βρει νέες αγορές για ενέργεια, μέταλλα και τρόφιμα.
