Οι κάτοχοι junior ομολόγων της Credit Suisse δεν είναι ευχαριστημένοι. Η εξαγορά από την UBS, η οποία ενορχηστρώθηκε από την ελβετική κυβέρνηση χωρίς τις ευλογίες των μετόχων αμφότερων των πλευρών, θα προκαλέσει την πλήρη απομείωση χρεογράφων Additional Tier 1 αξίας 17,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Κάποιοι εξ αυτών σκέφτονται να κινηθούν νομικά.
Aπώλειες αυτού του μεγέθους είναι ανησυχητικές για τις αγορές, oι οποίες έχουν ήδη κλονιστεί από την πρόσφατη τραπεζική κρίση. Ως εκ τούτου, είναι ζήτημα δημόσιου ενδιαφέροντος να αναρωτηθούμε ποιοι είναι οι ιδιοκτήτες αυτών των ομολόγων υψηλού ρίσκου, τα οποία εισήχθησαν μετά την παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση.
Είναι ένας γρίφος ο οποίος πρέπει να λυθεί.
Οι γνωστοί
Μεγάλοι διαχειριστές χρημάτων όπως η Pacific Investment Management και η Invesco συγκαταλέγονται στους μεγαλύτερους κατόχους, με τίτλους συνολικής αξίας 807 εκατ. δολαρίων και 370 εκατ. δολαρίων, αντίστοιχα. Η BlackRock κατείχε περίπου τίτλους αξίας 113 εκατ. δολαρίων στα τέλη Φεβρουαρίου, αν και η εταιρεία μείωσε ορισμένες από τις συμμετοχές της τις τελευταίες εβδομάδες. Σε άλλα σημεία του κόσμου, εκτεθειμένα βρέθηκαν επίσης κεφάλαια τα οποία διαχειρίζονται οι Lazard Freres Gestion και GAM Investments.
Η Μέση Ανατολή έχει δημιουργήσει βαθείς δεσμούς με την Credit Suisse. Το 2013, το Κατάρ μετέτρεψε πάνω από 4,5 δισεκατομμύρια δολάρια ενός ειδικού τύπου χρέους σε ομόλογα AT1, αν και είναι άγνωστο εάν το κράτος του Αραβοπερσικού Κόλπου κατέχει ακόμη κάποια από αυτά.
Ή τι θα λέγατε για τους ίδιους τους υπαλλήλους της Credit Suisse; Για χρόνια, τα ανώτερα στελέχη πληρώνονταν εν μέρει με χρεόγραφα AT1, ανέφερε το Semafor. Το ειδησεογραφικό πρακτορείο δεν έδωσε πιο συγκεκριμένα στοιχεία.
Πέρα από αυτούς, το ποιος κατέχει το μεγαλύτερο μέρος αυτών των ομολόγων είναι τόσο αδιαφανές όσο ο τρόπος με τον οποίο συνήφθη η συμφωνία UBS – Credit Suisse.
Τράπεζες και μικροεπενδυτές
Ευτυχώς, οι τράπεζες είναι όχι ιδιαίτερα πιθανοί κάτοχοι, δεδομένου ότι τιμωρούνται σε μεγάλο βαθμό για την κατοχή κεφαλαιακών εργαλείων ανταγωνιστών τους. Το Bloomberg Intelligence έδωσε ένα καλό παράδειγμα. Στην Ιαπωνία, η επένδυση σε ομόλογα AT1 άλλου χρηματοπιστωτικού ιδρύματος έχει βάρος κινδύνου 1.250%. Αυτό σημαίνει ότι οι τράπεζες πρέπει να κατέχουν τουλάχιστον 1 δολάριο ιδίων κεφαλαίων για κάθε δολάριο τίτλων AT1 τους οποίους έχουν στο χαρτοφυλάκιό τους.
Οι μικροεπενδυτές λογικά πρέπει να την έχουν “γλιτώσει” σε μεγάλο βαθμό. Σε πολλές εθνικές ή περιφερειακές δικαιοδοσίες, οι μικροεπενδυτές δεν επιτρέπεται να αγοράζουν χρεόγραφα AT1 λόγω της πολυπλοκότητάς τους. Το Χονγκ Κονγκ, για παράδειγμα, έχει εμμονή με την προστασία των καταναλωτών. Τα ομόλογα τα οποία διαπραγματεύονται εξωχρηματιστηριακά – και αποτελούν μάλλον τον κανόνα στην αγορά – δεν επιτρέπονται σε αυτούς. Από το 2020, μόνο 64 από τα 1.574 ομόλογα σε κυκλοφορία προσφέρθηκαν στο κοινό. Ως εκ τούτου, οποιαδήποτε έκθεση είναι πιθανό να είναι έμμεση – πιθανώς μέσω αμοιβαίων κεφαλαίων ή ETF – και σχετικά σιωπηλή, δεδομένου ότι αυτά τα μέσα τείνουν να διαφοροποιούν ευρέως τις επενδύσεις τους.
Οι υπερ-πλούσιοι
Αυτό μας οδηγεί στους υπερ-πλούσιους. Πλούσια πρόσωπα, καθώς και μικρά έως μεσαία οικογενειακά γραφεία στο Χονγκ Κονγκ και τη Σιγκαπούρη καταβρόχθιζαν τα AT1 και πολλοί εξ αυτών είναι “σε κατάσταση σοκ”, σύμφωνα με τους Financial Times.
Η JPMorgan Chase συμφωνεί, σχολιάζοντας σε πρόσφατη έκθεσή της ότι “δεν έχουμε στοιχεία για το ποιος κατέχει τα AT1, ωστόσο αναμένουμε ότι λογικά τα κατέχουν θεσμικοί επενδυτές, καθώς και πελάτες ιδιωτικής τραπεζικής”. Ακριβώς όπως και τα χρεόγραφα τα οποία εκδίδονται από κινεζικές εταιρείες ανάπτυξης ακινήτων, τα ομόλογα AT1 είναι δελεαστικά, καθώς προσφέρουν πιο ζουμερές αποδόσεις από τις απλές καταθέσεις. Ένα ομόλογο της Credit Suisse το οποίο εκδόθηκε πέρυσι και απέδιδε 9,75% ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές.
Για χρόνια, οι πλούσιοι της Ασίας ήταν το κέντρο προσπορισμού κερδών για το τμήμα διαχείρισης πλούτου της Credit Suisse. Ταρακουνήθηκαν από την κατάρρευση της, μέσα στην αβεβαιότητα για εβδομάδες εάν τα χρήματά τους ήταν ασφαλή στην ελβετική τράπεζα. Τώρα, ορισμένοι ενδεχομένως αντιμετωπίζουν πραγματικές απώλειες – ύψους δισεκατομμυρίων δολαρίων. Έχουν άραγε ακόμη εμπιστοσύνη στους προσωπικούς τους τραπεζίτες;
Η Credit Suisse φορά το χαμογελαστό προσωπείο της, προτρέπει τους υπαλλήλους της να ηρεμήσουν και συνεχίζει κανονικά με το ετήσιο επενδυτικό της συνέδριο στο Χονγκ Κονγκ αυτή την εβδομάδα (τα μέσα ενημέρωσης δεν προσκλήθηκαν, προς απογοήτευσή μου). Κατά βάθος, ωστόσο, τα ανώτερα στελέχη της πρέπει να γνωρίζουν ότι οι τρελοί, πλούσιοι, ανήσυχοι Ασιάτες δεν είναι ευτυχείς και ότι το ελβετικό τους brand δεν έχει πια το ίδιο κύρος που είχε κάποτε.