Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν είναι «Σουλτάνος»! Κέρδισε δημοκρατικά τις εκλογές στην Τουρκία. Οσο και αν ο αντίπαλος του, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου διαμαρτύρεται για την πιο «άδικη αναμέτρηση», καθώς τα ελεγχόμενα από το καθεστώς Μέσα Ενημέρωσης σε ποσοστό 90%, έδωσαν μάχη για την επανεκλογή Ερντογάν. Τουλάχιστον μέχρι στιγμής δεν έχουν υπάρξει καταγγελίες για εκλογική νοθεία στον δεύτερο γύρο.
Κατά τα άλλα, συμπεριφέρεται βέβαια ως «Σουλτάνος»: δηλώνει νικητής πριν υπάρξει επίσημο αποτέλεσμα. Χλευάζει τον αντίπαλό του, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, σαν να μην έχει τελειώσει η προεκλογική εκστρατεία. «Κατηγορεί» το φιλο-κουρδικό HDP ότι είναι φιλικά προσκείμενο προς την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα. Πιστεύοντας ότι έτσι θα καταστήσει τους Κούρδους ακόμη πιο ύποπτους «τρομοκράτες»! Μετά από αυτή την πολλοστή επανεπιβεβαίωση στο τιμόνι της χώρας, ο Ερντογάν έχει τώρα μπροστά του άλλα πέντε χρόνια για να συνεχίσει το έργο του για την οικοδόμηση της « Νέας Τουρκίας » (Yeni Turkiye) και να ξεκινήσει αυτό που ο ίδιος αποκάλεσε «τουρκικό αιώνα».
Σίγουρα τα νέα δεν είναι θετικά για πολιτική και κοινωνική αντιπολίτευση, που διαβλέπει με δικαιολογημένη ανησυχία τη νέα νίκη του προέδρου. Η αντιπολίτευση έκανε όμως πολλά λάθη. Τα έξι κόμματα ένωσαν τις δυνάμεις τους με μόνο κοινό σημείο να νικήσουν τον Ερντογάν. Πώς μπορεί όμως αυτό να μην καταλήξει σε χάος, όταν αυτά τα κόμματα από όλο το πολιτικό φάσμα υποτίθεται ότι θα κυβερνούν μαζί εξαρχής; Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, η αντιπολίτευση απέτυχε να καταλήξει σε μια κοινή πολιτική αντίληψη. Το μόνο ατού τους ήταν η αδυναμία του Ερντογάν να καταπολεμήσει την οικονομική κρίση. Αυτό δεν ήταν αρκετό για να κερδίσει ο Κιλιτσντάρογλου τις εκλογές.
Πολλοί φοβούνται ότι τα επόμενα πέντε χρόνια θα υπάρξει μια περαιτέρω καταπίεση των ελευθεριών και των δικαιωμάτων των Τούρκων πολιτών. Οσο και αν -στην πραγματικότητα- αυτό που προκύπτει από αυτές τις εκλογές είναι μια χώρα χωρισμένη στα δύο: Λίγο πάνω από το 50% υποστηρίζει τον νέο πρόεδρο, ενώ το άλλο μισό θέλει μια διαφορετική Τουρκία ,από αυτή που χτίζει και θα συνεχίσει να χτίζει ο Ερντογάν.
Διαβεβαιώνοντας τους οπαδούς του ότι «θα είναι μαζί τους ως το θάνατο», ο Τούρκος πρόεδρος άφησε να εννοηθεί ότι θα προχωρήσει σε συνταγματική αλλαγή για την κατάργηση του ορίου των δύο προεδρικών θητειών. Αυτό θα εξαρτηθεί όμως και από τη θέση που θα λάβουν ορισμένα κόμματα που μέχρι στιγμής ήταν μέρος της αντιπολίτευσης, συμπεριλαμβανομένου του εθνικιστικού «Καλού Κόμματος (Iyi Parti), της Μεράλ Ακσενέρ. Δημοσιογραφικές πηγές στη Γείτονα, τονίζουν στη «Ναυτεμπορική» ότι το «Καλό Κόμμα» θα μπορούσε να προσεγγίσει τον Ερντογάν και να εγκαταλείψει τα έδρανα της αντιπολίτευσης.
Το σίγουρο είναι ότι ο Τούρκος πρόεδρος έχει να αντιμετωπίσει προβλήματα –μαμούθ στα επόμενα πέντε χρόνια. Και είναι απορίας άξιο αν θα καταφέρει να καλύψει τα βαθιά κοινωνικά ρήγματα. Η κατάσταση της οικονομίας της χώρας, το ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό ανεργίας των νέων γύρω στο 20%, οι επικρίσεις στη διαχείριση της κρίσης μετά τον σεισμό μάλλον δεν ήταν λόγοι για την επιτυχία του. Τα προεκλογικά δώρα όπως το δωρεάν φυσικό αέριο και οι αυξήσεις των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα εφαρμοστούν. Σε αντάλλαγμα για έναν ακόμη πιο σκληρό περιορισμό των δικαιωμάτων , ο Ερντογάν θα πρέπει να συνεχίσει να εγκρίνει πολιτικές κοινωνικής πρόνοιας και στήριξης για τα λιγότερο εύπορα τμήματα του πληθυσμού , όπως έχει ήδη κάνει κατά τις προηγούμενες θητείες του και ακόμη περισσότερο τους τελευταίους μήνες.
