H εταιρία Kratos defence solutions, η οποία είναι γνωστή για μια σειρά μη επανδρωμένων αεροχημάτων τεχνολογίας στελθ, στον χώρο των «loyal wingman», συνηθίζει να ανατρέχει στην ελληνική μυθολογία. Έτσι λοιπόν, κατά την παρουσίαση του νέου μοντέλου της, αποδέσμευσε την πρώτη απεικόνιση (CGI) του αεροχήματος «Thanatos».
Ωστόσο, η “ενσάρκωση” του Θανάτου δεν συνοδευόταν από περισσότερες λεπτομέρειες. Το μόνο που πρόσθεσε (εκτός από την εμφάνιση, φυσικά) στο πρόγραμμα -το οποίο ήταν γνωστό ως πλαίσιο από το 2019- ήταν ότι, με τα σήματα της Αμερικανικής Αεροπορίας που φορούσε, φάνηκε προφανές πως στοχεύει την Αμερικανική Αεροπορία ως πελάτη.
Επιπλέον, το Thanatos φαίνεται να είναι μια πλήρης εφαρμογή όλων των προηγμένων τεχνολογιών VLO (Very Low Observable). Διαθέτει ένα χαρακτηριστικό πεπλατυσμένο ρύγχος, ημιβυθισμένες εισαγωγές αέρα στην άτρακτο για να μην αποκαλύπτει το κινητήριο σύστημα στα ραντάρ, και εξαγωγές που παραμένουν κρυμμένες στο χείλος εκφυγής. Όλα αυτά επιτυγχάνονται χωρίς τη χρήση κάθετων σταθεροποιητικών πτερυγίων.
Πιστεύεται ότι το «Thanatos» είναι μια από τις προτάσεις του περίφημου προγράμματος CCA (Collaborative Combat Aircraft). Το «συνεργατικό» αυτό αεροσκάφος, στον ρόλο που πλέον έχει καθιερωθεί να ονομάζεται «loyal wingman», σύμφωνα με τα τρέχοντα σχέδια της USAF θα αποκτηθεί «τουλάχιστον σε 1.000 μονάδες», δύο CCA για καθένα από τα 200 συστήματα από αυτό που αποκαλείται μαχητικό έκτης γενιάς, σήμερα υπό εξέλιξη και αντίστοιχα ζεύγη, αρκετά για 300 F-35A.
Το NGAD (New Generation Air Dominance) είναι ένα σύστημα, το οποίο αποτελείται από τουλάχιστον δύο συνιστώσες, μια επανδρωμένη και μια μη επανδρωμένη, δηλαδή το CCA.
Επιπλέον, τα CCA (Collaborative Combat Aircraft) παραμένουν αδιευκρίνιστα όπως και το κύριο αεροσκάφος της “οικογένειας” NGAD. Αυτό που είναι γνωστό είναι ότι, από τον όρο “οικογένεια”, πολλοί συμπεραίνουν πως πρόκειται για περισσότερα από ένα αεροσκάφος. Μπορεί να πρόκειται είτε για διάφορες εκδόσεις μιας βασικής σχεδίασης για διάφορους ρόλους, είτε για εντελώς διαφορετικές πλατφόρμες με κάποια κοινά χαρακτηριστικά.
Η ασάφεια σχετικά με τα CCA ενισχύεται ακόμη περισσότερο λόγω αναφορών σχετικά με το κόστος τους. Παράδειγμα αυτού αποτελούν οι δηλώσεις του υφυπουργού Αεροπορίας Κένταλ, που υποστηρίζει πως το κόστος των αυτοματοποιημένων συστημάτων θα πρέπει να είναι λιγότερο από το μισό του κόστους των ανθρωποκεντρικών. Εάν αυτό εφαρμοστεί μόνο στο NGAD, αυτό σημαίνει ότι κάθε CCA θα έχει το μισό κόστος από τα επανδρωμένα αεροσκάφη, με το κόστος ενός CCA να είναι πολλαπλάσιο από το F-35, το οποίο θα είναι επίσης μέρος του προγράμματος. Άλλοι υποστηρίζουν πως οι δηλώσεις του Κένταλ, παρά την ασάφεια τους, θα πρέπει να ερμηνευτούν ως αναφορά στο Joint Strike Fighter (JSF), προσδιορίζοντας το κόστος των CCA στα περίπου 40 εκατομμύρια δολάρια (σε σύγκριση με τα περίπου 80 εκατομμύρια δολάρια που κοστίζει σήμερα το F-35A).
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι τα CCA δεν θα είναι διάφορα μέλη μιας ευρύτερης οικογένειας αεροσκαφών, αλλά μπορεί τελικά να εξελιχθούν σε αυτόνομη κατηγορία αεροσκαφών, πολύ πέρα από τις συνεργατικές πλατφόρμες του NGAD ή του F-35. Υπογραμμίζουν μάλιστα ότι σε μια τέτοια περίπτωση, λόγω της ικανότητάς τους για αυτόνομη δράση, θα μπορούν να πλαισιώνουν οποιαδήποτε πλατφόρμα της Αμερικανικής Αεροπορίας, είτε για προστασία είτε ως πρόσθετος βραχίονας με επιπλέον δυνατότητες αισθητήρων, περιλαμβανομένων των E-7 και των KC-46A, επεκτείνοντας τα καθήκοντά τους.
