John Neff
Ο John Neff, διαχειριστής του Windsor Fund για τρεις δεκαετίες αναζητούσε κρυμμένες αξίες. «Για εμάς, οι άσχημες μετοχές ήταν συχνά όμορφες. Αν το χαρτοφυλάκιο της Windsor φαινόταν καλό, δεν κάναμε τη δουλειά μας», γράφει στο βιβλίο του On Investing. Ήταν ικανοποιημένος να είναι εξαιρετικά overweight ή σοβαρά underweight, σε οποιουσδήποτε από τους σημαντικότερους τομείς της αγοράς.
Για παράδειγμα, όταν οι μετοχές πετρελαίου ήταν περίπου το 12% του Standard & Poor’s 500, στο χαρτοφυλάκιο του έφτασαν έως στο 25% στο υψηλότερο και έως 1% στο χαμηλότερο. «Όταν ήταν σε ανυποληψία, τις αρπάζαμε. Όταν ήταν διάσημες τις πουλούσαμε», έγραψε.
John Templeton
Ο Sir John Templeton ίδρυσε το Templeton Growth Fund το 1954 και σημείωσε επιτυχίες για περισσότερες από τρεις δεκαετίες. Όντας πρωτοπόρος στις διεθνείς επενδύσεις, έχει πει ότι το να επενδύει σε παγκόσμιο επίπεδο του έδωσε περισσότερες δυνατότητες να βρει ευκαιρίες.
Για παράδειγμα, επένδυσε έντονα στην Ιαπωνία στα μέσα της δεκαετίας του 1960, προτού αναγνωριστεί ως παγκόσμια οικονομική δύναμη. «Επενδύστε στο σημείο του μέγιστου πόνου», συνήθιζε να λέει. «Αν πουλήσετε τις επενδύσεις σας μόνο και μόνο λόγω μιας προσωρινής πτώσης, καταλήγετε να κάνετε την απώλεια μόνιμη», έχει γράψει ο ίδιος.
Warren Buffett
«Να φοβάσαι όταν οι άλλοι είναι άπληστοι και να είσαι άπληστος όταν οι άλλοι φοβούνται». Αυτό το ρητό ανήκει στον Warren Buffett, πρόεδρο της Berkshire Hathaway, ο οποίος θεωρείται ο μεγαλύτερος εν ζωή επενδυτής. «Η τιμή είναι αυτό που πληρώνεις. Η αξία είναι αυτό που παίρνεις», αρέσκεται να λέει ο Warren Buffett.
Οι άνθρωποι που έβαλαν χρήματα στις δημοφιλείς κερδοσκοπικές μετοχές του 2021 ίσως χρειάζεται να δώσουν προσοχή σε ακόμα ένα διαμάντι του Buffett: «Το χειρότερο είδος επιχείρησης είναι εκείνη που αναπτύσσεται ραγδαία, απαιτεί σημαντικό κεφάλαιο για να τροφοδοτήσει αυτή την ανάπτυξη και στη συνέχεια κερδίζει λίγα ή καθόλου χρήματα».
Philip Carret
Ο Phil Carret ήταν από τους πρωτοπόρους του κλάδου των αμοιβαίων κεφαλαίων. «Ενώ μια τράπεζα μπορεί να είναι απολύτως πρόθυμη να δανείσει (σε έναν επενδυτή) το 75% έως το 80% της αξίας υγιών τίτλων, θα ήταν πολύ ανόητο να χρησιμοποιήσει τέτοια δανειοληπτική δυνατότητα μέχρι τέλους», έχει τονίσει.
Στο βιβλίο του The Art of Speculation, ο Carret πρότεινε την αξιολόγηση των χαρτοφυλακίων περίπου κάθε έξι μήνες. Αν γίνεται πιο συχνά, έχει πει, πιθανότατα θα οδηγήσει τον επενδυτή να “πέσει στην κακή και συνήθως μοιραία συνήθεια” του υπερβολικού trading.
David Dreman
Ο David Dreman ήταν επιτυχημένος διαχειριστής αμοιβαίων κεφαλαίων τις δεκαετίες του 1980 και του 1990 και βοήθησε να διαδοθεί η επένδυση σε κρυμμένες αξίες (value investing). Κυρίως ενδιαφέρθηκε με την ευρετική. Νοητικές διαδικασίες που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να καταλήξουν σε συμπεράσματα όταν έρχονται αντιμέτωποι με ανεπαρκείς ή συγκεχυμένες πληροφορίες.
Μία εξ αυτών η ευρετική διαθεσιμότητα. Τα πράγματα που κολλάνε στο μυαλό κάποιου αποκτούν υπερβολική σημασία. Ενδιαφερόταν επίσης για το πώς οι άνθρωποι βγάζουν συμπεράσματα από μικρά δείγματα που μπορεί να είναι απλώς τυχαία. «Για παράδειγμα, οι επενδυτές συρρέουν τακτικά σε αμοιβαία κεφάλαια που έχουν καλύτερη απόδοση για ένα έτος ή μερικά χρόνια», έχει γράψει.
Peter Lynch
Ο Peter Lynch, ιδιαίτερα γνωστός για την επιτυχία του στη διαχείριση του αμοιβαίου Fidelity Magellan, μοιράστηκε μερικές από τις ιδέες του στο βιβλίο One Up On Wall Street. Σύμφωνα με τον Lynch, έχουν χαθεί περισσότερα χρήματα από τις προβλέψεις επικείμενης ύφεσης παρά από τις ίδιες τις υφέσεις. «Φυσικά θα μου άρεσε να με προειδοποιούν πριν μπούμε σε ύφεση, ώστε να μπορέσω να προσαρμόσω το χαρτοφυλάκιό μου. Αλλά οι πιθανότητες να το καταλάβω είναι μηδενικές», έγραψε ο ίδιος.
Ο Lynch ισχυρίζεται ότι οι μεμονωμένοι επενδυτές μπορούν να τα πάνε καλύτερα από τους θεσμικούς, επειδή μπορούν να επενδύσουν σε πράγματα που γνωρίζουν. «Αν επενδύεις ως θεσμικός είσαι καταδικασμένος να αποδώσεις ως τέτοιος, κάτι που σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι πολύ καλό».
Martin Zweig
Ο Marty Zweig ήταν διαχειριστής hedge-fund και συγγραφέας του Winning on Wall Street. Στόχος του, όπως έχει πει, είναι να υπεραποδίδει της αγοράς σε πέντε από κάθε οκτώ μετοχές που επιλέγει.
Ο Zweig χρησιμοποίησε μια πολυπαραγοντική προσέγγιση για την επιλογή μετοχών. Ήθελε ισχυρή κερδοφορία, τιμή μετοχής που να είναι λογική υπό το πρίσμα του ρυθμού αύξησης των κερδών και εσωτερικές αγορές της (από στελέχη της επιχείρησης) ή τουλάχιστον να μην υφίστανται μεγάλες πωλήσεις της σε εσωτερικό επίπεδο.
